استادان معزز!

درود بسیار بر آموزندگان که در چارسوی تعلیم  و تربیت درآمدند و از راه وفا، روح ها را شفا دادند و به نطق معلمی، راه و رسم زیستن با شرافت را آموختند و شهد شیرین بر کام طالبان دانش پاشیدند. همآنان که فتراک عشق آموختن گرفتند تا برگ هزار طوبی بر باغ آدمیت رستن آغازد.

امید که سپیده‌ی صبح، سالیان دراز بر تن نازشان بتابد و روزگار، عطر مسدس خوش، بر آنان بساید.

                                                                                                                                                       دوست پرور