دکتر محمود عزيزي؛ مدرس دانشگاه و کارگردان تئاتر گفت: با اين حجم دانشجويي که هرساله در رشته تئاتر پذيرش مي‌شوند نمي‌توان توقع داشت که آموزش و پژوهش علمي در اين هنر به نحو مطلوب خود صورت گيرد. متاسفانه اغلب دانشجويان، قبولي در امتحانات پايان ترم، آمال نهايي‌شان است و هيچ مجالي براي آموزش علمي و بحث پژوهش در اين رشته براي آنها وجود ندارد.
اين پژوهشگر تصريح کرد: نتيجه اين سيستم آموزشي آن مي‌شود که فارغ التحصيلان تئاتر غالباً به غير از داشتن محفوظاتي، مهارت‌هاي حرفه‌اي را کسب نکرده‌اند و نتوانسته‌اند تا دانش خود را به روز کنند.
عزيزي افزود: خيل عظيم مشتاقان هنر تئاتر براي اشتغال در محيط‌هاي حرفه‌اي از مهارت‌هاي لازم برخوردار نيستند. اين گروه چون تنها به کسب آموزه‌هاي مکتوب بسنده کرده‌اند و فرصت مطالعات علمي و عملي در رشته‌ي نمايش را نداشته‌اند لذا با ورود به فضاي حرفه‌اي تئاتر با مشکلات عديده‌اي که برآمده از همان نقص سيستم آموزشي ماست روبرو مي‌شوند.
اين کارگردان تئاتر گفت: تئاتر دانشي پوياست که همواره در حال تغيير است، گاه ممکن است سبک و اسلوبي در تئاتر و شيوه‌هاي اجرايي آن متأثر از شرايط و بازتاب شرايط جامعه باب شود و با نوسان زماني چيز ديگري جايگزين آن شود. دانشجو بايد در جريان پژوهش دانشجويي و پس از آن در فضا و محيط حرفه‌اي نسبت به تغيير و تحولات روي داده در عرصه تئاتر جهاني اطلاعات موثقي به دست آورد. چراکه به طور قطع اين مهم، در عملکرد او و خلق آثار نمايشي تأثير مستقيم و مؤثري دارد.
وي خاطر نشان کرد: شکل آموزش تئاتر در کشور براي رسيدن به الگوهاي استاندارد جهاني نبايد همچون ساير رشته‌هاي نظري دانشگاه باشد. شيوه اي که ما به عنوان مدرس و کساني که ساليان سال در نظام آموزشي با مشکلات و معضلات اين فضا آشنا هستيم تاييد مي کنيم، آموزش کنسرواتوري تئاتر است. يعني اينکه دانشجو در فضاي دانشگاهي 7 الي 8 ساعت وقت صرف کند، آموزش‌هاي نظري را ببيند و در زماني که بر سر کلاس درس حاضر نيست وقت خود را به تمرين و اتود بگذراند تا آنچه را که اندوخته مشاهده کند که چه کاربردي دارد. اين يعني جريان کارآمد آموزش تئاتري که براساس چشم اندازهاي کلان هنري بايد پياده و اجرايي شود.
اين مدرس دانشگاه ادامه داد: ساختار آموزشي تئاتر مشکل دارد. مشکل سر اين مسئله است که آنچه اينکه در روند آموزشي ما در دانشگاه‌هاي هنري به هنرجويان آموخته مي‌شود هيچ کاربردي ندارد. دانشجو تنها حفظياتي را مي‌آموزد تا در پايان ترم برگه امتحاني را سياه کند و شايد بتواند در نهايت يک اجراي کارگاهي نصف و نيمه هم داشته باشد.
محمود عزيزي در پايان گفت: حوزه هنري فعاليت مشخصي در حوزه هنرهاي نمايشي براساس مانيفستي معين و مشخص و البته منحصر به خود را دارد. من پيشنهاد مي‌کنم حوزه هنري، متولي برگزاري نشست‌هاي هم‌انديشي کارشناسان تئاتري شود تا شايد راه‌کاري براي اين مشکلات پيدا شود.